Palestijnse maqlouba en mansaf in Beirut


En om uit onze eigen Beiruti bubbel te stappen (Libanon bestaat uit zoveel bubbels van verschillende groeperingen: wij hebben de luxe om van de ene bubbel naar de andere te wandelen, met dank aan het eten!) hebben we ook afgesproken met Sietske Noshie, een van oorsprong Friese Beiruti die de stad ademt en jarenlang correspondent was voor Nederlandse kranten. Sietske neemt ons op ons verzoek mee naar Shatila, roemruchte Palestijnse kampen in Beirut.

We willen voor ons project “Recipes of the whole land”, heel graag praten met de Palestijnen uit de diaspora, om te weten wat zij eten. Sietske heeft een afspraak geregeld met de kampcommandant Abu Wissam. We lopen na de auto geparkeerd te hebben door de straten die al in de buurt zijn van het kamp; de chaos die we zo goed kennen uit de Arabische wereld dringt zich op. Overal tuuterende auto’s, heel veel mensen en heel veel groente en heel veel zooi. Karretjes met prachtige artisjokken, bergen abrikozen, bossen wilde tijm, alles ligt ook hier in overvloed.

De straten worden smaller en we slaan een steegje in: dikke bossen elektriciteitsbedradingen hangen  als dikke druiventrossen boven onze hoofden, van huis naar huis naar huis. We zijn in het kamp. Het is er vochtig, donker, warm, vies maar ook gezellig.

Rondspelende kinderen, overal mensen die elkaar kennen; het lijkt een grote familie. Sietske’s fixer brengt ons naar Abu Wissam, en we krijgen toestemming om op zoek te gaan naar de beste kokkin en gerechten. Abu Wissam gelooft het nog niet helemaal dat we hier alleen maar komen voor het eten, maar langzaam slepen we hem mee in ons enthousiasme. Niet veel later staat hij zelf precies uit te leggen hoe je mansaf en maqlouba moet maken.

De vrouwen die we spreken en bij wie we een kijkje in de keuken krijgen, blijken veel van de tradities niet meer meegekregen te hebben. De oma’s van nu zijn de meisjes die op heel jonge leeftijd in 1948 vanuit Palestina naar Beirut zijn gevlucht. De Palestijnen in de kampen koken tegenwoordig nog wel een paar feestelijke Palestijnse gerechten, maar hun dagelijkse eten is meer Libanees en Midden-Oosten. Het koken wat we graag wilden moeten we een volgende keer plannen, maar Abu Wissam is enthousiast, wil zelfs met ons mansaf maken: kunnen we niet de volgende dag terugkomen? We beloven in de zomer terug te komen. De terugweg voert ons door Sjiitisch West-Beirut, terug naar onze moderne bubbel in Gemmayzeh. Dit is Beirut ten voeten uit.


2 reacties op “Palestijnse maqlouba en mansaf in Beirut”

  1. Ik zoek al zo lang een goed Maqlouba recept, nadat ik het bij een Syrisch gezin in Damascus heb gegeten!! Hebben hebben..:)